Uruguay

Blogbericht 057 30-11-2025 Uruguay

Vooraf

In ons vorige blogbericht hebben we aangegeven dat we problemen hebben om een internationale zorgverzekering te kunnen afsluiten. Dat is uiteindelijk ook niet gelukt en dus treedt plan B in werking. We zorgen ervoor dat we tenminste 4 maanden per jaar in Nederland zijn, waardoor we onze huidige Nederlandse zorgverzekering kunnen behouden. De gemeente Aa en Hunze heeft ons weer een briefadres verstrekt voor een jaar. Kortom, we gaan op reis, maar dan in etappes van steeds 8 maanden. Niets mis mee!

29-10-2025, Schiphol

Onze reisauto, de Tembo Toy, is al een maand onderweg in een zeecontainer die we via een app kunnen volgen. Wij vliegen er achteraan. Het eerste deel vliegen we naar Madrid, daarna naar São Paulo (Brazilië) en vervolgens zullen we de volgende dag om 00.20 uur aankomen in Montevideo, Uruguay. Via de mail krijgen we bericht dat we de Tembo Toy op 4 november in de haven van Montevideo kunnen ophalen. Voor ons gevoel begint de reis dan echt.

30-10-2025 tot 06-11-2025, Montevideo

In 3 uur vliegen we van Brazilië naar Montevideo waar we om half 1 ’s nachts arriveren. Onze taxichauffeur loopt met ons mee tot aan de deur van het ‘Hotel Loco Amor’, want zo laat is het volgens hem niet zo veilig. Het hotel is eigenlijk een soort appartementencomplex in een historisch gebouw uit de Spaanse tijd. Fantastisch sfeervol ingericht met allerlei ruimtes voor gezamenlijk gebruik, zoals een volledig ingerichte moderne keuken, ontbijtzaal, dakterras met gasbarbecue en verschillende woonkamers met loungebanken.

Uruguay was een voormalige Spaanse kolonie en is ook een korte tijd bezet door de Portugezen. In 1828 is Uruguay onafhankelijk verklaard. Het is nu één van de meest stabiel democratische landen in Zuid Amerika en tevens het duurste land van dit continent. De prijzen zijn redelijk vergelijkbaar met Nederland. We verkennen de omgeving van het hotel. Hoewel we weten dat we in Zuid-Amerika zijn, lijkt het alsof we gewoon in een Spaanse stad wandelen. Dat verandert enigszins als we op straat oudere mensen de tango zien dansen en de jongeren dit liefdevol aanschouwen. Er hangt een relaxte sfeer.

We krijgen bericht dat het lossen van de Toyota vertraging heeft opgelopen, we moeten dus een dag langer wachten. Voor het vervoer van onze auto hebben we de container gedeeld om de kosten te drukken. De andere reizigers zijn Erwin en Bertina en we ontmoeten hen op het afgesproken punt bij de haven. Sebastián Pietro, de regelaar voor het uitklaren van de auto, neemt alleen de mannen mee, want de kentekens van de beide auto’s staan namelijk op naam van Erwin en Jeroen, de vrouwen moeten buiten de poort wachten. Na 5 minuten komen Jeroen en Erwin aangelopen. “Nu al terug?”, vraagt Ina verbaasd. Jeroen vertelt dat ze vandaag alleen de auto uit de container gaan halen. Morgen worden alle formaliteiten afgehandeld bij douane, expediteur en politie. Daarna pas kunnen we de auto meenemen. Jeroen rijdt zelf de auto uit de container en alles ziet er goed uit, geen schades! Een onaangenaam verrassende bijkomstigheid is dat we € 800,- moeten betalen voor het ‘schoonmaken’ van de container, omdat we een lithium accu in de cabine hebben (weliswaar niet aangesloten). Ontzettend veel geld voor wat eigenlijk? In Rotterdam hadden we bij het vertrek van de container ook al € 600,- voor de accu betaald.  Sebastián zegt doodleuk tegen Jeroen: “Je had het moeten verzwijgen. Je bent gewoon te eerlijk.” We konden het inderdaad verzwijgen, maar we hadden geen zin in gedoe als de accu opgemerkt zouden worden bij een controle. Het is wat het is. Erwin en Bertina boeken een nacht in hetzelfde hotel. ’s Avonds eten we samen en drinken we sangria om onszelf te troosten en we proosten op een goede en vlotte afhandeling.

06-11-2025 tot en met 09-11-2025, La Chacra Holandese

Om 14.30 uur staan we met Erwin en Bertina voor de ingang van de haven. We ontmoeten Sebastián die ons door de administratieve papiermolen helpt, zodat we eindelijk weg kunnen met onze auto. De dames mogen dit keer toch mee op vertoon van hun ID. Het haventerrein is zo groot, dat we in de auto van Sebastián stappen naar het warehouse waar de auto’s staan geparkeerd. Het duurt nog zeker een half uur voordat een medewerker de auto’s naar buiten rijdt. Jeroen pompt de banden op met de compressor. De Toy was net te hoog voor de container, dus hebben we lucht uit de banden laten lopen. Bij de 4e band slaat de compressor uit. “Ach, met drie opgepompte banden komen we ook wel vooruit”, stelt Jeroen Ina gerust. Overigens mogen we niet klagen dat we slechts twee dagen vertraging hebben opgelopen. Er zijn mensen die een maand op hun auto hebben moeten wachten in verband met een staking in de haven. We tanken, pompen de vierde band op, doen boodschappen in een kleine supermarkt en dan door naar de camping. Die is gesloten, maar 10 minuten verderop ligt Camping la Chacra Holandesa, jawel, een camping gerund door Nederlanders. We staan voor de poort en vijf vrolijk blaffende honden begroeten ons hartelijk. De eigenaar Jan verwelkomt ons, zijn vrouw Marieke is in Nederland. Hij geeft een rondleiding en eindigt bij de gemeenschappelijke ruimte waar twee Italianen, twee Fransen en zeven Nederlanders aan het borrelen zijn. We maken kennis met elkaar, doen direct mee en Jan vertelt dat de borrel een dagelijkse, niet verplichte activiteit is. “En elke zaterdag houden we een BBQ”, vult hij aan. Klinkt goed! Het probleem met de compressor moet nog worden opgelost. Gelukkig is er een elektricien onder de reizigers en Kees is bereid om ons te helpen. Eén van de twee zekeringen is doorgebrand waardoor de compressor niet meer werkt. We moeten op zoek naar een 40 ampère zekering en nog liever een 60A zekering die meer spanning aankan en daardoor minder snel kan doorbranden. Het is intussen zaterdag, BBQ-dag en wij doen daarvoor boodschappen en stappen op de fiets met onze rugzakken. Echt leuk fietsen op de doorgaande weg is dat niet. De Uruguayanen rijden ons voorbij met een snelheid van 70 km/u en halen ons in ook als er een tegenligger aankomt. Terug op de camping maakt Jeroen alternatieve tapenade met de ingrediënten die we konden vinden in het kleine supermarktje in het dorp. Een Spaanse vriend van Jan ontfermt zich over het vlees die op de BBQ wordt geroosterd. Het is zeer smakelijk en eerlijk vlees. We smullen ervan samen met de gesmolten kaas, rode koolsalade met appel en de zoete aardappelsalade en natuurlijk de rode wijn uit Uruguay. Het is een geslaagde avond met gezellige reisgenoten.

10-11-2025 tot en met 14-11-2025, Spaanse les in Punta del Este

Iedereen heeft de camping verlaten. Wij ook en we gooien ons reisplan nu al weer om, want we gaan een week naar Spaanse les, een tip van Adriaan en Marijke die we op de camping hebben ontmoet. Jeroen koopt eerst op advies van Jan de juiste benodigde zekeringen bij een auto-onderdelenzaak en daarna rijden we rap door naar Punta del Este. Om 13.00 uur begint onze vijfdaagse cursus voor beginners van totaal 20 uur in een groepje met vijf personen. Na één middag zijn we gesloopt. Het valt niet mee en we hebben ook nog huiswerk. We verblijven in een appartement in de wijk Maldonado, op fietsafstand van het taalinstituut, waar we na de eerste les naar toe rijden. Een bewoner in de straat wijst naar onze auto. Met de vertaal-app maakt Ina duidelijk dat de auto in de straat blijft staan en wij per fiets naar school gaan. «No hay problema. Aquí es seguro y yo cuidaré de vuestro coche», zegt de aardige man. (“Geen probleem, het is hier veilig en ik let wel op jullie auto.”) Wat aardig! Onze docente Marión is een Uruguayaanse en alles gaat in het Spaans vanaf de eerste tel!. Na de eerste dag hebben we al veel geleerd, kunnen we het bij lange na niet toepassen en komen we uitgeput thuis. Het beginniveau in de groep verschilt onderling nogal en we begrijpen er vaak helemaal niets van. Ina gebruikt de online vertaler en de ‘Taalgids Spaans voor op reis’, zodat het voor ons nog enigszins begrijpelijk blijft. Een cultureel hoogtepunt in de taalcursus is de proefles ‘mate drinken’. ‘Mate’ lijkt op thee en is een traditionele drank in vooral Zuid-Amerika, gemaakt van gedroogde blaadjes en het is rijk aan antioxidanten en voedingsstoffen. ‘Mate’ kun je niet in een café of restaurant bestellen. Het wordt gedronken als vrienden en familie elkaar ontmoeten en het is daarom tevens een sociaal gebeuren. De smaak is van nature kruidig, aards en licht bitter, afhankelijk van de kwaliteit. De blaadjes gaan in een ‘mate’ (uitgeholde kalebas), en vervolgens giet je er kokend water in. Het wordt gedronken door een speciaal soort metalen rietje, genaamd ‘bombilla’, die de ‘mate’ filtert, zodat je geen blaadjes binnen krijgt. ‘Mate’ bevat theïne, wat zorgt voor een stimulerend effect en wordt daarom vaak gezien als een natuurlijk alternatief voor koffie. “Het is een smakelijk drankje en lijkt op sterke zwarte thee”, zegt Jeroen. Ina drinkt liever een echte cortado.

15-11-2025 tot en met 23-11-2025, On the road again

We rijden naar de provincie ‘Rocha’ aan de kust. Onderweg zien we eucalyptusbomen, lage palmbomen, yucca’s, pampasgrassen en andere groenblijvende heesters. We stoppen bij ‘Parque Nacional Cabo Polonio’ voor een overnachting. Het is nog vroeg in de middag, we zetten de stoelen buiten en genieten van de zon met een ‘vino rosado frío’. Het wordt de komende twee dagen mooi weer en op de kaart zoeken we een plek bij het strand om er een paar dagen te bivakkeren. We vinden 35 km noordwaarts een ecocamping achter de duinen. Dat lijkt ons wel wat. We rijden door een glooiend landschap met uitgestrekte weilanden waar hier en daar vleeskoeien grazen, hèt exportproduct van Uruguay. Als we afslaan richting de zee, rijden we over een verlaten zandweg naar de camping. We volgen de borden, maar er is geen camping te bekennen en plotseling staan we aan het eind van het zandpad voor de duinen en de zee. Jeroen zet de auto in de 4×4 lage gearingstand en parkeert de Tembo Toy in een duinpan met de motorkap richting de forse wind. Wat een prachtige plek!

Na een aantal dagen rijden we noordwaarts door de binnenlanden van Uruguay. In 3,5 uur rijden we bijna 270 km naar ons volgende bivak over asfaltwegen en zandpaden door een groen glooiend landschap. Het land blijkt leeg te zijn. Zelfs koeien zien we nauwelijks. De heuvels zijn zo’n 300 m hoog. Het binnenland is niet spectaculair, eerder lieflijk en vooral dus heel leeg.

We willen bij Salto, in het noordwesten van Uruguay, de grens over naar Argentinië. Om daar te komen rijden we eerst noordwaarts naar Tacuarembó. Bij een recreatiegebied met vijver,  Iporá genoemd, vinden we een camping, want vrijkamperen mag hier echt niet. We pakken de namiddagzon nog even mee en wandelen vervolgens naar het restaurant aan de vijver. We eten heerlijk: Jeroen ossobuco met puree en Ina grote ravioli gevuld met roquefort.

Vrijdag 21 november rijden we naar Salto richting de ‘Camping Zona Aventura aan de ‘Rio Uruguay’. Het landschap verandert weinig. Eindeloos rijden we door de pampas waar we hier en daar een plukje koeien zien grazen en af en toe wat nandoes. Dat is een loopvogel die in Zuid-Amerika leeft en op een struisvogel lijkt, maar kleiner en lichter is. Op de camping worden we hartelijk ontvangen door de eigenaren in een mix van Spaans en wat Engelse woordjes. Een jaar geleden zijn ze begonnen met de camping en hebben drie oude bussen zeer eenvoudig verbouwd als gastenverblijf. Een leuk idee. Wij krijgen een plekje met uitzicht op de ‘Rio Uruguay’. Aan de overkant ligt Argentinië en verderop zien we de brug/stuwdam die de twee landen verbindt. Op de rivier zijn talloze bootjes met vissers. Overmorgen gaan we de grens over naar Argentinië.

Onze ervaring met Uruguay:

De mensen zijn super aardig, relaxt en behulpzaam. Het landschap is voor ons wat eentonig en minder spectaculair. Er is veel ruimte en vooral het binnenland is leeg. Wat we zeker niet gaan missen: alle dure boodschappen, dure campings en de dure benzine. De prijzen zijn in onze ogen hoger dan in Nederland. De Uruguayanen zeggen zelf: ”We zijn het Zwitserland van Zuid-Amerika”.