Klaar voor de reis ….(bijna)

Het is al weer een tijdje geleden dat we een blogbericht hebben gepost. Sindsdien is er wel één en ander gebeurd en daarom nu even een update.

Onze reis in de afgelopen drie wintermaanden naar Zuidoost-Azië was geweldig. De landen Indonesië, Vietnam en Thailand zijn alle drie overduidelijk Oosters, maar verschillen onderling enorm qua landschap, cultuur en volkeren. Overal werden we gastvrij ontvangen door behulpzame mensen, zoals eigenlijk overal in de wereld. We hebben weer prachtige foto’s en video’s gemaakt die je kunt vinden op ons webblog 4x4nomads.com. Ook staat daar het volledige reisverslag. Er was slechts één aspect dat ons meer hinderde dan verwacht: zonder eigen vervoer en verblijf moet je alles plannen en vooraf regelen en je dan ook nog aan dat reisschema houden! Op de bonnefooi reizen is er tegenwoordig niet meer bij, tenminste niet in de drukkere en toeristische streken, zoals Raja Ampat, Halong Bay en Krabi. Juist dat losse, vrije spreekt ons zo aan bij onze reizen en dus kunnen we niet wachten om weer op pad te gaan met onze 4x4camper.

Het plan was om half juni 2025 onze Tembo Toy in een zeecontainer te zetten en deze over te laten varen naar Halifax, Canada. Tijd genoeg om de autopapieren te regelen, zoals een RDW-keuring, BPM bepalen en betalen en de uiteindelijke opnaamstelling. Hoe moeilijk kan dat zijn? Nou, behoorlijk frustrerend in ieder geval. Het begon er al mee dat de maximaal toegelaten massa (MTM) op het kenteken van de auto 3200 kg was, terwijl dit normaal gesproken bij de Toyota Landcruiser 3500 kg is. Tja, hoe kan dat nou? Het gevolg was dat de RDW de auto afkeurde, omdat de auto met de camperopbouw, volle tanks en bagage en 2 personen boven die 3200 kg zou gaan komen. De oplossing was van administratieve aard, namelijk die 3200 kg op het kenteken veranderen naar 3500 kg. Maar daarvoor moet de RDW een typegoedkeuring afgeven, alsof het een totaal nieuw model betreft die voor het eerst op de Nederlandse wegen verschijnt. En de RDW heeft het druk, dus het duurde een maand voordat we de keuringsafspraak konden maken. Uiteindelijk allemaal gelukt en meteen een camperkenteken aangevraagd en een BPM bepaling laten uitvoeren. Alles kost tijd en we zagen met de nodige zenuwen de vertrekdatum al snel dichterbij komen. Eind mei was er nog steeds geen nieuw kenteken, waardoor de auto ook niet op onze naam kon worden gesteld en dat leverde problemen op met de rederij. Een ander technisch probleem speelde tegelijkertijd met de auto: er was sprake van benzinegeur in één van de kisten in de camperunit. Intussen hadden we een wisseling van huurders van ons woonhuis en hadden we ons uitzwaaifeest in de tuin op 31 mei georganiseerd. En tot overmaat van ramp kreeg Ina steeds meer last van haar rug. Diagnose: hernia! We moesten snel schakelen en de knoop doorhakken. We konden niet anders dan de zeecontainer afzeggen en de volgende dag tegen de gasten op het uitzwaaifeest zeggen dat we (nog) niet gingen. Het feest was er niet minder geslaagd door.

De eerste prioriteit was uiteraard om zo snel mogelijk de behandeling van de hernia van Ina te starten. Gelukkig kon ze snel naar de rugpoli en kreeg daar een injectie, medicatie en fysiotherapie. Ze herstelde snel en dus pakten we onze reisplannen weer op. Alle autopapieren zijn nu in orde, technische problemen opgelost en we boekten een zeecontainer voor september 2025, maar dan met een andere bestemming. De reis starten in Canada met daar de winter voor de deur trok ons niet aan en dus gaan we de PanAmerica andersom doen, van Zuid naar Noord. Inmiddels is de Tembo Toy ingeladen in de container en de boot vertrekt 29 september 2025 naar Montevideo, Uruguay. Eind oktober vliegen we er achteraan om de auto op te pikken.

Vlak voor ons aanstaande vertrek duikt er nog een ander probleem op: het regelen van een internationale ziektekostenverzekering. Omdat we langer dan 8 maanden in een jaar uit Nederland zullen zijn, moeten we ons verplicht uitschrijven bij de gemeente. Daarmee vervalt onze huidige Nederlandse zorgverzekering (en de AOW-opbouw) en moeten we een andere zorgverzekering afsluiten die een internationale dekking biedt. Dat is een kostbare zaak, maar dat hadden we al ingecalculeerd. Het probleem is geaccepteerd te worden gezien onze medische voorgeschiedenis. De eerste afwijzing hebben we al binnen. Op dit moment lopen er meerdere door ons aangevraagde offertes, maar de kans is reëel aanwezig dat geen enkele verzekeraar ons wil accepteren. In dat geval hebben we nog een plan B achter de hand: we onderbreken tijdelijk de reis en zorgen ervoor dat we tenminste 4 maanden per jaar in Nederland zijn. Hierdoor kunnen we ingeschreven blijven bij de gemeente en handhaven we onze huidige Nederlandse zorgverzekering. De auto moet dan voor 4 maanden ergens legaal worden gestald en wij vliegen op en neer. In Costa Rica blijkt dat mogelijk en dan moeten we ergens in augustus 2026 weer in Nederland zijn tot en met december 2026. Hopelijk is plan B niet nodig, maar op zich valt met deze constructie te leven. In een volgend blogbericht kunnen we jullie vertellen hoe we het uiteindelijk geregeld hebben. Graag tot dan!