De Antieke wereld

Vooraf

Door het zeer beroerde weer in de gehele Balkan zijn we de buienradar maar eens gaan raadplegen. Het enige redelijk droge deel van Griekenland is het uiterste oosten, bij Alexandroupoli. Dus daar gaan we heen. Eerst moeten we een digitaal formulier invullen om een Griekse QR-code te verkrijgen die we moeten tonen aan de grens om Griekenland in te mogen. Vreemd, want de EU heeft toch een gezamenlijk beleid afgesproken waardoor je met één QR-code vrij kunt reizen? Blijkbaar hanteert elk land toch zijn eigen systeem en dus buigen we ons over het zeer slecht functionerende formulier. De in te vullen rubrieken schieten voortdurend door elkaar heen en de kopjes suggereren daardoor andere info dan wat we moeten invullen. Zo komen we er uiteindelijk achter dat onder ‘woonplaats’ onze naam moet staan en onder ‘adres’ onze geboortedatum. Dit gepuzzel kost ons bijna een uur! Bij de grens Bulgarije – Griekenland geven we bij het eerste kleine luikje onze paspoorten af aan de douanebeambte. Daarna zegt hij: “Next window” en we rijden 1 meter verder. Dezelfde douanebeambte duikt op achter het tweede kleine luikje en vraagt naar de Griekse QR-code. Trots laten we onze oplossing van de puzzel zien en na een vluchtige blik erop zegt hij: “Okay” en mogen we doorrijden. Geen scan, geen controle, niets van dat alles en lacherig rijden we Griekenland in.

Meteora

In Alexandroupoli verblijven we 2 dagen aan de kust en het is overdag droog met een redelijke temperatuur van 17 graden. Dwars door de hevige regenbuien rijden we in één keer naar Meteora bij Kalambaka, het gebied met de kloosters op rotsen. Het is zeer fotogeniek en een echte publiekstrekker. Een relatief klein rotsgebied is bebouwd met 6 kloosters. De toegang tot de kloosters was bewust zeer lastig en het transport van mensen en materiaal ging via touwladders en trekliften. Tegenwoordig zijn de touwladders vervangen door loopbruggen en dergelijke. Nu in oktober is het lekker rustig en dat merken we ook op de camping.

Delphi

Vervolgens rijden we naar Delphi, het spirituele centrum van de antieke wereld. Van heinde en ver kwam men naar Delphi om te offeren en om een orakel te verkrijgen. Zeer boeiend om dat allemaal te lezen en te zien in het naastgelegen museum, waar de QR-code van de EU overigens wèl wordt gecontroleerd. De opgravingsplaats zelf geeft ook een goede indruk met het theater en de tempel van Apollo. Het geheel ligt spectaculair tussen de rotsen en je hebt steeds een fantastisch uitzicht.

Olympia

We willen nog meer ‘oude stenen’ zien en rijden door naar de Peloponnesos om daar de bakermat van de Olympische Spelen te bezoeken. Ook dit museum is fraai met indrukwekkende beelden van marmer en brons. Op de opgravingsplaats is er weinig gereconstrueerd. Zo liggen de zuilen van de tempel van Zeus als dominosteentjes naast de tempel, ooit veroorzaakt door een zware aardbeving. We vinden het jammer dat er niet een paar zuilen weer overeind zijn gezet, want dat geeft toch een veel betere impressie van de grootsheid en kundigheid van de bouwers van toen. De toegang naar het stadion maakt evenwel indruk op ons. Het is niet moeilijk je voor te stellen hoe 2500 jaar geleden hier de sporters bijeen kwamen om tegen elkaar te strijden. We zien in het stadion dat de voorbereidingen worden getroffen voor het ontsteken van de Olympische vlam voor de Winterspelen in Beijing. Vanwege Corona is dat de volgende dag zonder publiek. We zijn dus net op tijd, anders stonden we voor een dichte deur.

Vervolg

We zijn van plan nog een tijdje op de Peloponnesos te blijven. Er staan nog wat archeologische bezienswaardigheden op ons lijstje, zoals Mistras bij Sparta en in de buurt van Nafplion het zeer oude Mycene en het theater Epidaurus. Maar daarover een volgende keer.

We hebben de foto’s en een video van Noord-Italië op de weblog geplaatst. Zodra we een goede internetverbinding hebben, zullen we de foto’s en video’s van Meteora, Delphi en Olympia uploaden.

Veel kijkplezier gewenst en tot een volgend blogbericht vanuit Griekenland.