Lockdown in Frankrijk

Het is ruim zes weken geleden dat we hals over kop uit Marokko zijn vertrokken. Nog steeds realiseren we ons dat we ontzettend veel mazzel hebben gehad, zeker nu er op dit moment nog ongeveer 3000 Nederlanders in de Marokkaanse lockdown vast zitten. Het botert niet zo goed tussen de Marokkaanse en Nederlandse overheid. Marokko zegt dat niemand het land uit kan vanwege de lockdown, terwijl andere Europese landen al wel burgers heeft terug gehaald. Gelukkig heeft Nederland inmiddels toestemming ge-kregen om er te landen en zijn er met de eerste vlucht 300 mensen opgehaald. Het begin is er.

De Franse lockdown, begonnen op 17 maart en al twee keer verlengd, duurt vooralsnog tot 11 mei. Hier in Frankrijk hebben ze er een Frans woord voor: confinement. Het woordenboek vertaalt het als ‘afzondering’ en ‘opsluiting’. Zo voelen de meesten het ook. De regels zijn best streng in vergelijking tot Nederland. Je mag alleen je huis verlaten als je een vitaal beroep hebt, mantelzorg verleent, naar de dokter, apotheek of ziekenhuis moet, je hond uitlaat en natuurlijk om boodschappen te doen bij de dichtstbijzijnde winkel in je buurt. Wandelen of joggen mag ook, maar alleen 1 keer per dag voor een uurtje en binnen een straal van 1 km van je huis. Er schijnt zelfs een speciale website te zijn die de 1 km-grens aangeeft. Vergissen is dus onmogelijk. Tevens ben je verplicht om een ‘attestation de déplacement dérogatoire’ bij je hebben. Dit is een verklaring op een A4tje waarop je je naam, adres en geboortedatum vermeldt en aanvinkt waarom je het huis verlaat. Het formulier werd al snel vervangen door een andere. Men wil namelijk ook weten op welk tijdstip je je huis verlaat en het formulier moet je ondertekenen. Dus de datum en tijd invullen met potlood, want dan hoef je het document maar één keer te printen. Kort daarna bedenkt de overheid dat je het formulier ook kunt downloaden op je smartphone. Deze hele aanpak is exemplarisch voor Frankrijk. Totaal doorgeschoten in de bureaucratie. De Franse overheid heeft blijkbaar minder vertrouwen in zijn burgers dan de Nederlandse overheid.

Het gevolg van deze maatregel is natuurlijk hand-having door de autoriteiten. ‘Pas de problème’, de gendarmerie doet dit volop. Als je met een ongeldige reden op straat bent en je de attestation niet bij je hebt, riskeer je voor de eerste overtreding een boete van € 135,00, voor een tweede € 200,00 en € 3750,00 plus een gevangenisstraf van 6 maanden bij een derde overtreding binnen 30 dagen. Geen kattenpis! Je zou het wel uit je hoofd laten om de lockdownmaatregelen te negeren.

Het levert onder de bevolking behoorlijk wat commotie op. De overheid heeft namelijk de regels heel vaag gehouden. Lastig voor de politie om te be-oordelen of iemand een boete moet krijgen. Elke politieagent kan er zijn eigen invulling aangeven. Er zijn al ruim 11 miljoen controles uitgevoerd en meer dan 700.000 boetes uitgeschreven. Ongetwijfeld is een groot deel daarvan terecht. Echter, op de website ‘Verbalisé (parce que)’ – ‘Beboet (omdat)’ zijn vele ridicule anekdotes te lezen waar de gedupeerden uitleggen waarom zij in hun ogen onterecht een boete krijgen. Even een paar voorbeelden om een idee te krijgen: Joggen zonder sportkleren aan te hebben. Op een bankje zitten voor je eigen huis. Bij de politie-controle wel je volle boodschappenmand kunnen tonen, maar niet de kassabon. Wel een verklaring bij je hebben, maar even vergeten deze in te vullen. Een boete voor een oud echtpaar die hun konijn aanlijnt en uitlaat. Ook zijn er boetes uitgedeeld, omdat de aankoop of activiteit niet tot de essentiële levens-behoefte hoort. Zoals sigaretten kopen, terwijl tabaks-winkels open mogen blijven. En de verpleegster die de was bij de wasserette doet, ze woont namelijk in een kamer van 20 m2 en heeft geen wasmachine. Een alleenstaande die één stokbrood koopt, ze had er twee moeten kopen. En ga zo maar door. De beboete Fransen zijn furieux, woedend! Gelukkig is er een manier om van de boete af te komen. Als je internet hebt, kun je lezen hoe.

Boodschappen doen we in de dichtstbijzijnde super-markt, 12 km verderop, met mondkapje en hand-schoenen. Het schijnt dat je met zijn tweeën in de auto mag zitten, maar dan wel op anderhalve meter afstand van elkaar: de bestuurder zit voor, de bijrijder op de achterbank. “Haal je de anderhalve meter dan wel?”, vragen wij ons af. In onze auto is de afstand niet het probleem, wel dat we achter geen gordels hebben. Overigens valt deze maatregel volgens ons in de categorie ‘onzinnig’ als je samen in één huis woont.
Met onze Nederlandse nummerplaat vallen we nogal op. Daarom hebben we de burgemeester gevraagd of hij een document wil opstellen waarin hij verklaart dat wij een vakantiehuis hebben en in zijn commune (gemeente) wonen. Samen met de ingevulde attestation zal de politie ons vast niet naar Nederland sturen.

Normaal gesproken is het in Baron heerlijk rustig, maar nu is het bijna stil. Geen vliegtuigen, nauwelijks verkeer op de weg, alleen het getjilp van vrolijke vogels, een fluitende pad en het kabbelende beekje.
Af en toe vliegen gieren over ons heen, loopt een haas over het land en in de populierenboom zien we de eekhoorns in hoog tempo om de stam achter elkaar aan rennen. Een kostelijk schouwspel.
We genieten van de lente. Blaadjes van de lindeboom komen tevoorschijn, kleine gele, witte en paarse bloemen verschijnen tussen het gras en de bloesem van de reine claude heeft ook al uitbundig gebloeid. Dikke pret voor de vlinders en bijen die er meteen op af vlogen.

Op visite gaan of vrienden ontvangen is er voorlopig niet bij. Desondanks vermaken wij ons prima. Er is hier altijd wel wat te doen. We hebben onze auto een grote schoonmaakbeurt gegeven en het gele Marokkozand weggespoeld. Dat zand is zo fijn, dat we het nog lange tijd zullen tegenkomen.
Verder hebben we flink gesnoeid en een aantal bomen gekapt. Het afvalcentrum is gesloten, dus zijn de kleine takjes in de buitenkachel beland. De vallei is flink in de rook gezet, getuige de vage foto.

Het weer is prima en de terrassen nodigen uit om er te relaxen, te lezen en te genieten van het uitzicht op de bergen onder het genot van een bakkie leut met eigen gemaakte patisserie. Appeltaart met walnoten en rozijnen lang (niet zinloos) geweld in Grand Marnier, zandkoekjes met amandel, chocoladetaart met peer en walnoten. Heel Baron Bakt!
De zon zien we elke dag steeds later achter de berg verdwijnen, zodat we in de avondzon genieten van een apéro met een stukje brie. Het wordt helemaal een feest met een ‘Beaume de Venise’, een rode wijn uit 2014 die volledig op dronk is. We kunnen jullie mededelen: het was verdraaid lekker!

De lockdown duurt dus tenminste tot 11 mei. Dan horen we welke maatregelen er worden versoepeld. De verwachting is dat enkele winkels en ook scholen open gaan. Op het platteland heeft niet iedereen een computer of toegang tot (snel) internet waardoor online lessen volgen onmogelijk is. Enkele grote winkels zijn mondjesmaat al geopend. Ook is de verwachting dat er ruimte voor regionale verschillen zal komen. De Franse krant heeft gemeld dat iedereen in Frankrijk gratis een wasbaar masker krijgt. Hopelijk is dit een voorbereiding op een ‘lockout’. Of vrij vertaald in goed Frans: la liberté. We hebben best wel zitvlees, maar ondertussen groeit de behoefte om de racefiets te pakken, de conditie op te bouwen en lange tochten over de vele mooie cols te maken. Ook al moet het met een masker, dat maakt ons niet uit. Per slot van rekening willen we er uiteraard ook voor zorgen dat we de overheerlijke gebakjes kunnen blijven eten.
We houden vol, we houden moed en wachten geduldig af……. Nog een week te gaan.