Van Sicilië, via Pompeï, naar Rome

Dit is een lang blogbericht, dus ga er maar even lekker voor zitten……

Vooraf

We gaan de oversteek naar Messina op Sicilië maken en dus zoeken we de haven in het plaatsje Villa San Giovanni. Dat zou niet moeilijk moeten zijn, maar nergens vinden we bordjes die ons de weg kunnen wijzen. Via de TomTom komen we slechts op een kade terecht voor vrachtschepen, dus gaan we maar eens vragen. Drie verschillende behulpvaardige Italianen sturen ons drie verschillende kanten op. Eén suggereert zelfs een oversteek per trein. Huh?

Uiteindelijk vertelt een Carabinieri dat we via de snelweg moeten rijden om bij de ferry te komen en nu is het simpel te vinden. De oversteek gaat in het zonnetje, maar Sicilië ziet er bewolkt uit.

Op Sicilië

We raadplegen regelmatig de buienradar en het ziet er niet best uit: de komende week veel regenbuien. Het beste lijkt nog de oostzijde en dus zetten we koers naar de stad Siracusa. Onderweg zien we heel even de Etna (3300 m!) tijdens een korte opklaring. Majestueus torent de vulkaan hoog boven het landschap uit, volledig bedekt onder de sneeuw. Wauw!

Iets buiten de stad Siracusa vinden we een overnachtingsplaats op een ‘bewaakt’ zompig grasveldje. Duidelijk is te zien dat er campers diep hebben vastgestaan in de modder. Het lukt ons een redelijk droog stukje te vinden. Siracusa is een Griekse stad uit de 7^e eeuw v.C. en Archimedes (Eureka!) komt er vandaan, het wiskundig genie die onder andere de uitputtingsmethode introduceerde voor het berekenen van de oppervlakte onder de boog van een parabool door sommatie van een oneindige reeks. Maar dat weten we natuurlijk allemaal….

De stad ademt elke m2 historie. Prachtige straatjes, gebouwen en pleinen die we op onze vouwfietsjes verkennen. Tot onze grote verbazing wordt er nog volop gezwommen in de zee, terwijl het al ver in november is.

We blijven op de vlucht voor het slechte weer op Sicilië en besluiten om de onvermijdelijke regen te ondergaan op een camping aan de zuidkust. Het wordt Sampieri, omdat dit er nog het minst beroerd uit ziet. Inderdaad kunnen we een middagje op het strand doorbrengen, maar daarna komen de buien en het onweer dagenlang.

Na een paar dagen rijden we naar een kloof in de bergen met mooie waterpoelen. Het draagt de klinkende naam Cavagrande del Cassibile. Na een zeer hobbelige piste worden we tegengehouden door een soort boswachter die ons vriendelijk doch gedecideerd maant om de auto buiten de grenzen van het natuurpark te parkeren. We volgen zijn instructies maar op, want je gaat niet zomaar in discussie met een Siciliaan! Er zijn wandelroutes uitgezet en dus doen we de wandelschoenen aan en gaan op pad. Van de boswachter krijgen we zelfs nog een kaart mee. Het rotsige paadje gaat langs de kloofwand en we hebben een mooi zicht op de lagergelegen rivier en de kloof. Er zijn een paar plekken waar je bij de waterpoelen kunt komen en we kunnen ons voorstellen dat het hier in de zomer heerlijk zwemmen is.

Vervolgens rijden we door richting de oude stad Ragusa. Het binnenland is een mix van heuvels en meer bergachtig gebied. Op de toppen van de heuvels zijn de dorpjes gebouwd. In dit jaargetijde is het zeer groen. De binnenwegen zijn kronkelig en gaan op en af waardoor we niet harder dan 40 km per uur gemiddeld gaan. Lekker tempootje, hoor.

We rijden naar een overnachtingsplek in Ragusa volgens de app Park4night. Het blijkt een kale parkeerplaats te zijn in een wat louche omgeving. Het voelt niet goed en dus keuren we het af en gaan op zoek naar een alternatief. Buiten de stad schieten we een landweggetje in, doorkruisen een waterloop en prutsen de Dinky Toy in een uitsparing. Het kan nèt en we staan prima beschut.

De volgende dag bezoeken we de stad.

De oude stad Ragusa ligt op een rotspunt en is heerlijk om doorheen te dwalen. Talloze kerken, paleizen en pleinen wisselen elkaar af. Het zonnetje schijnt en op het plein van de Duomo (de Dom) genieten we van een cappuccino. Ahhh!

Tegen de avond bereiken we Farmhouse Mondorleta (= amandelen), in de buurt van Enna, om daar voor een paar dagen onder te duiken in verband met het komende noodweer. We worden gastvrij onthaald, staan helemaal alleen en mogen gebruik maken van de tuinkamer mèt houtkachel. Terwijl het onweer tekeer gaat als een dolle, zitten wij knus bij de kachel en kijken een film op de laptop. De volgende dag eten we bij hen een compleet Siciliaans diner van 4 gangen:

1. drie soorten kaas, vleeswaren/worst en gegrilde rode lof.

2. antipasta: verse ravioli al dente in tomatensaus.

3. gebakken kippenpoten, worstjes en mandarijnsalade.

4. kruimeltaart met ricotta en een vleugje kokos.

Daarna koffie. Inclusief de wijn betalen we € 20,- p.p. Een culinair hoogstaande maaltijd. Dit adres is zeker een aanrader.

Het weer blijft slecht en de vooruitzichten zijn helaas ook niet goed. We besluiten daarom door het binnenland te reizen om zo nog wat van Sicilië te kunnen zien. Het lijkt Jeroen leuk om naar Corleone te gaan, maar het blijkt dat de filmopnames van the Godfather daar helemaal niet zijn gemaakt. We laten het plan dus schieten en komen bij de noordkust uit, bij Torenova. Daar staan we op een parkeerplaats direct aan zee met behoorlijk wat privacy. Gezien de grootte van de parkeerplaats kunnen we ons voorstellen dat het hier zomers erg druk is. Nu is het zandstrand verlaten en komen de hoge golven donderend aanrollen, aangejaagd door de harde wind. Als de bewolking even breekt, schieten we meteen de mooiste plaatjes. Het eiland vinden we schitterend, maar het is erg jammer dat het weer zo tegen zit. Onze laatste avond op Sicilië verblijven we aan de oostkust, bij Sant`Alessio Siculo, onder Messina. De kustlijn is steil en spectaculair. We hebben nog een leuk contact met een echtpaar uit Pieterburen dat een hotel-restaurant drijft en elk jaar in de winterperiode enkele maanden erop uittrekt met de camper. We wisselen gegevens en tips uit. Van hen krijgen we de tip van een camping in Pompeï.

Tropea en de kust van Amalfi

Het is 29 november. We verlaten Sicilië en vanaf nu rijden we weer noordwaarts en dus richting huis. Eerder hadden we de tip gekregen om naar Tropea te gaan, want dat stadje zou heel fraai op de rotsen liggen. Het is inderdaad mooi gelegen, maar het beste zicht erop is vanuit de zee. Het slechte weer komt er alweer aan en in de regen rijden we over de snelweg naar Salerno om daarna de kust van Amalfi te gaan bekijken. De snelweg gaat deels door het binnenland over de bergen en de regen gaat over in sneeuw. Hè? Sneeuw in Zuid-Italië? Al gauw is er nog maar één rijbaan berijdbaar en even daarna staan we in de file. Langzaam lost de file weer op en zien we de schuifwagens aan het werk. Gelukkig dalen we en de sneeuw wordt minder. In het donker komen we aan op een mistroostige camping bij Salerno. Moe van de lange inspannende reis vallen we als een blok in slaap.

De volgende ochtend is de lucht wolkenloos en stralend blauw. Wat een contrast met gisteren! Op het strand kijken we naar de rotsige kust van Amalfi. Een perfecte dag om die kust nader te verkennen. De weg na Salerno wordt meteen smal en bochtig. In de diepte ligt de diepblauwe zee en we vinden het prachtig. Er is weinig ruimte om even de Toy te parkeren voor een foto en dus doen we net als de Italianen: gewoon in een bocht stoppen en de alarmlichten aan. Niemand lijkt zich daaraan te storen en dat komt ons nu goed uit. Af en toe komen we door een dorpje, soms hoog op de rotsen en soms met een haventje aan zee. Na eindeloos kronkelen, klimmen en dalen, komen we aan in het toeristische Amalfi. De parkeerplaatsen zijn vol, veel touringcars voor de dagtrips, de terrasjes zijn goed bezet en Carabinieri die het verkeer min of meer regelen. We wandelen wat rond en strijken neer op een terras in de zon om een pizza te eten. Hmmm ….

Pompeï ligt relatief dichtbij, één van de archeologische doelen van onze reis en dus gaan we daarheen. Tegen zonsondergang rijden we boven op de bergen bij Pompeï en zien de Vesuvius liggen. Het plaatje is schilderachtig!

Pompeï

Onze camping ligt direct tegenover de opgravingen en we kijken tegen de buitenmuren aan. Voor de zekerheid hadden we via internet al tickets geregeld, omdat we geen idee hadden hoe druk het zou zijn in deze tijd van het jaar. Niet dus. De gidsen staan werkloos in groepjes bij elkaar en op ons gemakje lopen we, na controle van onze QR-code, het oude Pompeï in. Het verhaal is alom bekend: de stad is bedolven met as en lava door de uitbarsting van de Vesuvius in het jaar 79, maar het maakt evenwel een grote indruk op ons. Het hele stratenplan van de stad is intact, met aan weerszijden van de straten de huizen, villa’s, eettentjes, badhuizen, bakkerijen, theaters en dergelijke. Verbluffend vinden we de grote stapstenen op de straten. Deze waren bedoeld om met droge voeten over te kunnen steken, want langs de stoepranden stroomde water. Ook boeiend om te zien is hoe de wielen van de karren door de eeuwen heen sporen hebben uitgesleten in de bestrating van platte lavasteen. Vanaf het Forum zien we weer de Vesuvius liggen, inderdaad niet zo heel ver weg.

Momenteel zijn er vele restauratiewerkzaamheden aan de gang. Er worden steeds nieuwe vondsten gedaan en we zien op een plattegrond dat zeker 30% nog af te graven is. De laatste vondst die in het nieuws kwam is een eethuisje. In de toonbank zijn de potten gemetseld waarin het eten werd bereid. Ook de muurschilderingen zijn deels bewaard gebleven.

Het is toegestaan om in de meeste opgegraven huizen naar binnen te gaan. Vooral de villa’s zijn luxueus met verwarmde baden, aangelegde binnentuinen omringd door een zuilengalerij en mooie mozaïekvloeren. De wanden waren zeer kleurrijk beschilderd met gele en rode oker. Bij de opgravingen zijn ook stoffelijke overschotten van bewoners gevonden. Van een aantal zijn gipsafgietsels gemaakt, zoals de figuur in zittende houding met de handen voor het gezicht. Een aangrijpend beeld.

In de stad waren twee grote theaters en ook deze zijn in goede staat achtergebleven. De arena is uit een iets latere periode. Na een aantal uren dwalen zijn we moe en voldaan. Bovendien is het weer gaan regenen en dus houden we het voor gezien. Pompeï is zeer de moeite waard, omdat het meer is dan een overgebleven muurtje hier en een zuiltje daar. Je wordt ondergedompeld in een wereld van 20 eeuwen geleden, waarbij verbluffend veel elementen daarvan in ons huidige leven nog herkenbaar zijn. Bijvoorbeeld: stoepen en stoepranden, riolering, winkels met daarboven woonruimte, marktpleinen, enz.

Rome

De volgende morgen wandelt Jeroen naar een dichtbij gelegen supermarkt en haalt daar vers brood. Op ons gemak ontbijten we en wachten tot de daktent goed droog is. Deze gaan we namelijk voor een langere periode niet gebruiken, omdat we hebben besloten een kamer te boeken in Rome. Het prijsverschil tussen een camping en een eenvoudige kamer blijkt gering. Na 2 uur rijden komen we aan in de flat van een alleenstaande moeder met haar zeer aanwezige 5-jarig zoontje. Hij beschouwt onze kamer als zijn speelterrein en speelt wild met zijn plastic speelgoed. Luisteren naar zijn moeder doet ie niet. Na een tijdje zijn we het kabaal en de aandachttrekkerij zat en sommeren hem op de gang te gaan spelen, maar hij verzet zich hevig en komt steeds weer met een grote grijns onze kamer in. Negeren is dus het devies en dat werkt uiteindelijk. Pffff…

We krijgen volgens afspraak de volgende ochtend een ontbijt om 9 uur: cappuccino met zoete broodjes. Het is 5 minuten rijden met de Toy naar de metro en na 40 minuten ondergronds stappen we uit bij Vaticaanstad. Online hadden we al tickets gekocht voor de Sixtijnse kapel, want in Rome staan overal wel lange wachtrijen. Ook hier wordt onze QR-code gecontroleerd en we gaan op in de stroom mensen. Anderhalve meter afstand houden is onhaalbaar. Wel draagt iedereen het verplichte mondmasker. In de mensenmassa raken we elkaar kwijt en Jeroen wacht ruim 30 minuten op Ina in de Sixtijnse kapel. Ina is verdwaald in de rijk gedecoreerde gangen van het Vaticaan, maar ziet uiteindelijk toch het licht. Ruim een uur zitten we samen op de banken langs de muren van de kapel te genieten van de schitterende fresco’s van Michelangelo. Heel verrassend vinden we hoe fris de kleuren nog zijn. Af en toe worden we gestoord door de bewaking die oorverdovend door een microfoon roept: “Silencio! Silence please! This is a holy place!“. Veel helpt dat niet.

De rest van de dag besteden we aan het dwalen door Rome en komen uiteindelijk uit bij wat wij noemen de Via P.C. Testa (de Italiaanse versie van de P.C. Hooftstraat). Alle grote modemerken zitten hier naast elkaar, met indrukwekkende beveiligers bij de ingang en chique dames achter de toonbank. De entourage is overigens ook goed voor elkaar met het Piazza di Spagna en de ‘Spaanse Trappen’.

Dag twee in Rome brengt ons naar het Colosseum en het Forum. Het online betalen van de tickets lukt om één of andere reden niet en daarom sluiten we aan bij een groep met gids waar we contant kunnen betalen. We krijgen een oortje in en daar gaat de gids los: “Here(uh) you can(uh) see(uh) the great(uh) wall(uh) of the Colosseum(uh).” Jeroen vindt de Engelse uitspraak zo irritant dat hij al snel het oortje laat voor wat het is. Zowel het Colosseum als het Forum zijn indrukwekkend en deze highlights moet je gezien hebben, vinden we. ’s Avonds vieren we uitgebreid de 60-ste verjaardag van Ina met een copieuze Romaanse maaltijd in Restaurant Da Lù in de wijk Trastevere. Heerlijk en prijzig…..

Op dag drie hebben we geen specifiek doel en wandelen door de drukke straten. Het is zondag, de winkels zijn open en alle Italianen lijken deze dag te hebben uitgekozen om gezellig te gaan shoppen. De Carabinieri handhaaft op stevige toon de mondkapjesplicht op straat. Min of meer toevallig komen we bij de Trevi-fontein uit waar mensen muntjes over de schouder gooien en een wens doen. Het is gezellig druk en in een wat rustiger winkelstraatje kan Ina de verleiding niet weerstaan om een sterk afgeprijsde jas en rokje te kopen. We blijven Hollanders, niet waar?

Terug in de flat spreken we de tijd af met de kamerverhuurster voor ons ontbijt, want we willen vroeg op weg. We hebben namelijk het voornemen om in één keer naar Baron te rijden, een reis van zo’n 15 uur.

De reis verloopt vlot en zonder problemen. We hebben zonnig weer onderweg en de route langs de kust is fraai. Baron treffen we in sneeuw aan. Met een voldaan gevoel rollen we ons bed in, want we hebben in 2 ½ maand ongelooflijk veel gezien en gedaan. Het reizen met de Dinky Toy bevalt prima. We verheugen ons nu al op onze aankomende reis in het voorjaar naar Spanje en Portugal. Maar eerst gaan we naar Nederland voor de medische APK (griepprik, boostervaccin, tandarts), de technische APK (beurt voor de Toy, huurcontract, briefadres e.d.) en de sociale APK (familie- en vriendenbezoek!).

Wat staat er op de weblog?

De foto’s van Sicilië, Amalfi, Pompeï en Rome zijn geplaatst. De video’s zijn in de maak en zullen in de komende weken worden gepubliceerd. Voor nu, veel kijkplezier gewenst en tot een volgend blogbericht vanuit Nederland.