Drie maanden geleden schreven we in ons laatste blogbericht dat we in spanning afwachtten in welke mate de lockdown in Frankrijk zou worden versoepeld. Vanaf 15 juni gingen de grenzen weer open voor toeristen en dus zouden al onze gasten naar Bergerie Baron kunnen komen. Niemand heeft geannuleerd en vooralsnog ziet het ernaar uit dat we een ‘normale’ zomer draaien. Alhoewel; geen handen schudden, afstand houden, ontsmettingsgel gebruiken, verplichte mondkapjes voor in de winkels….. We wennen er maar niet aan.
Weer klussen op Baron
Zodra de winkels na de lockdown weer open waren, hebben we materialen gekocht om een terras te bouwen bij het châlet. Na 15 jaar was het terrasje van grind ernstig verzakt en deels weggespoeld. Gasten hadden amper de ruimte en dat kon zo niet langer, vonden we. Aangezien het châlet op een schuin talud staat, was een terras van hout op palen de beste optie. En dan over de hele breedte van het châlet, ja, dat zou mooi zijn!
Dus palen en planken aangeschaft voor een vloeroppervlak van 24m2 (3m x 8m). Eerst moesten we gaten graven voor het fundament voor de poeren (= in beton gestorte palen). Dit betekende met de pikhouweel de stenige leigrond afgraven, totdat we naar ons idee diep genoeg waren. Een enorm zware en uitputtende klus bleek dat te zijn, waardoor we er meerdere dagen over hebben gedaan. Vervolgens de fundamenten gestort, de bekistingen voor de poeren gemaakt en alles met betonijzer gewapend. En duizend keer meten of we wel haaks en in lijn werkten. Na het uitharden van de poeren konden we eindelijk aan het houtwerk beginnen en toen schoot het goed op. Ina zette alles van tevoren in de beits en Jeroen schroefde de zaak in elkaar. We zijn zeer trots op het eindresultaat!
We hebben zelf een maand in het châlet gewoond, omdat ons huis verhuurd was. Hierdoor konden we rustig het terras afbouwen, zoals een stevige reling en een afsluitbaar toegangshekje voor honden en kleine kinderen. De extra ruimte is werkelijk super en dat vinden onze gasten ook. Inmiddels hebben 3 gezinnen het châlet een week bewoond en is het terras het nieuwe normaal geworden.
Rick de relmuis
De afgelopen weken slapen wij in de Refuge, omdat zowel ons huis als het châlet zijn verhuurd. De Refuge is eigenlijk onze garage, maar op deze manier klinkt het nog een beetje. We hebben het wat aangekleed, vloerkleden gelegd en we slapen in de koepeltent die we hebben opgezet in de garage. Dubbeldaks dus. Voor ons een prima plek en zo dacht een relmuis er ook over. Een relmuis is een schattig ogend knaagdier met ronde kraaloogjes, hamsteroortjes, een wit befje en een pluimstaart van een eekhoorn. Het diertje wordt ook wel Zevenslaper genoemd, omdat hij 7 maanden per jaar zou slapen. Van dat slapen hebben we niet veel gemerkt, want hij vond onze Refuge een heerlijke plek om in rond te scharrelen, vooral ‘s nachts. In een mum van tijd had hij onze abrikozen gevonden en deze allemaal aangevreten. Hij liep over de balken, was totaal niet schuw en keek ons arrogant aan met een blik van: “Ja, en?”. We doopten hem ‘Rick’.
Na een paar dagen begonnen we het echter zat te worden. Nooit ruimde Rick zijn eigen keutels op, nooit vroeg hij eerst waaraan hij mocht knagen en altijd was het met veel kabaal nachtbraken tot in de kleine uurtjes. Er moest dus opvoedkundig worden ingegrepen. Het bakje met rattengif liet Rick geroutineerd links liggen en ook de zelf gefabriceerde muizenval met lekkere stukje abrikoos wist hij te omzeilen. Op een gegeven moment heeft Jeroen de bezem gepakt en na een oefenswing à la Joost Luiten mepte hij Rick met één fullswing van de balk. Dood. Jeroen heeft vervolgens een grafschrift gemaakt: “Rick kreeg een tik op z’n mik en prompt stopte zijn rikketik!”
Le Croix du Collet
Een favoriete wandeling vanaf Baron is de klim naar Le Collet. In een uur stijg je over een geitenpaadje via een kloof naar een oude schaapskooi. Golvende lavendelvelden liggen er omheen en deze magische plek wordt Le Collet genoemd. Ooit heeft daar een houten kruis gestaan, maar sinds mensenheugenis is alleen de verticale staander nog aanwezig. Franse vrienden van ons hebben het plan opgevat om dit kruis weer in ere te herstellen en onlangs is dit kruis geplaatst, met toestemming van de landeigenaar.
De bevolking van Chauvac werd uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn en vervolgens ter plekke samen een glas te drinken en een picknick te houden. Ook wij werden uitgenodigd, waarbij het goed van pas kwam dat we met onze 4×4 Dinky Toy omhoog konden rijden om eten, drinken, tafeltjes, stoelen en rugzakken met warme kleding te vervoeren. Een andere 4×4 nam een 86-plusser mee en de rest van de genodigden liepen samen omhoog. In de ondergaande zon ging de wijnfles rond en proefden we van elkaars meegebrachte gerechten. Zoals altijd was het erg gezellig. In onze informatiemap zal de wandeling voortaan “Le Croix du Collet” heten.
Foto’s en video’s van Marokko
We hebben ons reisverslag (rijk geïllustreerd met foto’s) van Marokko 2020 geplaatst op het blog. Je kunt het vinden onder het kopje ‘reisverslagen’. Ook zijn de foto’s en video’s van Marokko te vinden onder de respectievelijke kopjes. Vooral de video’s geven een goed beeld hoe we met onze Dinky Toy door de woestijn en Marokkaanse bergen hebben gereisd. Veel kijk- en leesplezier gewenst en tot een volgend blogbericht.
4x4NOMADS 